Δεν ψηφίζω!

Tης Βάσιας Μπαρούς


ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ

Διότι δεν θέλω πλέον να εκλέγω με τα χέρια μου τους τυράννους μου, επικυρώνων. Διότι δεν θέλω πλέον να τρέχω κάθε 4ετίαν, σα σκύλος να εκλέξω δια της κάλπης, εγώ ο ίδιος τους τυράννους που θα λάβουν ενεργόν μέρος εις την λειτουργίαν του συστήματος αυτού, δια να κατασυντρίψουν τους αδυνάτους εάν ζητήσουν λίγο ψωμί στην πείνα τους, πληρώνων, εγώ, αυτούς διά το αποτρόπαιόν των έργον με χρήμα, με προνόμοια, με τιμάς.
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι έπαυσα να περιμένω πλέον την σωτηρίαν μου από το θαύμα της ψήφου μου.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι εκατάλαβα πλέον ότι αυτοί που παίρνουν μια ετικέττα Ελευθεροφρόνων, Φιλελευθέρων, Σοσιαλιστών κλπ. και κολλούν σαν ψείρες απάνου στην ψώρα μου με την υπόσχεσιν ότι θα την θεραπεύσουν, δεν κάμνουν τίποτε άλλο παρά να αυξάνουν την φαγούρα της, ανοίγοντες βαθύτερα τις πληγές της, να με κρατούν σε μια ελεεινοτάτη κατάστασι από την οποίαν δεν θα απαλλαχθώ παρά μόνον την ημέραν που θα τις πετάξω για πάντα από πάνω μου και θα περιορισθώ προς θαραπείαν μου εις το σανατόριον της οργανώσεώς μου.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι ξύπνησα πλέον απ’ τον λήθαργον στον οποίον μ’ εβύθισαν όλοι αυτοί οι τσαρλατάνοι και είδα ότι η φύσις επροίκισε και εμένα όπως κι’ αυτούς με μυαλό για να το αναπτύξω όσο μπορώ με μάτια δια να βλέπω ό,τι ωραίο μ’ αρέσει με αυτιά δια να ακούω όσους ήχους με ευχαριστούν, με όσφρησιν δια να μυρίζω ό,τι ευωδιά προτιμώ, με γεύσι δια να δοκιμάζω ό,τι ουσία με γουστάρει, με δόντια, στόμαχον δια να μασσώ και να στέλνω στον στόμαχόν μου όσην ανάγκην έχει τροφής, με πόδια δια να τα διευθύνω και να περπατώ όσο θέλω και με χέρια δια να εργάζωμαι σύμφωνα με την ανάγκην που θα μου παρουσιάζεται προς ικανοποίησιν των ανωτέρω ορέξεών μου.
  Αυτό είναι απόσπασμα από ένα αντιεκλογικό κείμενο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην επαναστατική εφημερίδα της εποχής,«Άμυνα», με αφορμή τις εκλογές του 1920. Αν συγκρίνουμε την Ελλάδα του σήμερα με την Ελλάδα του τότε, βλέπουμε πως πολλά πράγματα αντιμετωπίζονται με την ίδια οπτικη,τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια παράπονα.
   Η φετινή αποχή από τις εκλογές, έφτασε σε ποσοστά ρεκόρ. Στον πρώτο γύρο, έφτασε το 40%, ενώ στο δεύτερο, άγγιξε το πρωτοφανές 54%. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων, απαρνήθηκε τις κάλπες και προτίμησε τη σιωπή. Από πολλούς αυτή η πράξη θεωρήθηκε αδιαφορία, ανωριμότητα, απαιδευσία. Όμως αυτοί που απέχουν από την εκλογική διαδικασία δεν είναι αμόρφωτοι και ασυνείδητοι. Επιλέγουν να μη συμμετέχουν, για να μην είναι και οι ίδιοι υπεύθυνοι για αυτούς που θα κυβερνήσουν τη χώρα μας.
    Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ψήφος είναι δικαίωμα, όχι υποχρέωση! «Η σιωπή μας, προς απάντηση σας!», είπαν κάποιοι. Αποχή, γιατί η Ελλάδα δεν είναι πια  πατρίδα-καταφύγιο, αλλά εμπόλεμη ζώνη..