Λεπροί, τα παιδιά ενός κατώτερου θεού..

    της Βάσιας Μπαρούς

  «Το νησί» , είναι η νέα υπερπαραγωγή του Mega, και η πρεμιέρα θα προβληθεί στις 11 Οκτωβρίου, στις 22.00. Η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Το best seller της Victoria Hislop, μεταφέρεται στις οθόνες μας και αποτελεί μια από τις ακριβότερες τηλεοπτικές παραγωγές. Μια απίστευτη ιστορία που παρουσιάζει την πραγματική αγάπη, τον αγώνα και την προσπάθεια για τη ζωή, τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.

   Η ιστορία ξεκινά το 1939 και φτάνει έως το 2001. Μια νεαρή αρχαιολογος, επισκέπτεται την πατρίδα της μητέρας της, την Κρήτη, προσπαθώντας να μάθει το παρελθόν της οικογένειας της. Συναντάει μια ηλικιωμένη, η οποία της μιλάει για μια εποχή που οι κάτοικοι της Κρήτης υπέφεραν από την ασθένεια της λέπρας ή αλλιώς τη νόσο του Χάνσεν. Όσοι έπασχαν από λέπρα «εξορίζονταν» στη Σπιναλόγκα, ένα μικρό νησί, βορειοανατολικά της Κρήτης.

   Τι είναι όμως η λέπρα? Μια ασθένεια που προσβάλλει το δέρμα και τα νεύρα που βρίσκονται σ’αυτό. Το δέρμα αλλοιώνεται και τα νεύρα νεκρώνονται με αποτέλεσμα να μη νιώθεις τίποτα, στα σημεία που έχουν προσβληθεί. Η λέπρα μπορεί να θεραπευτεί! Τα παλιά χρόνια όμως οι άνθρωποι υστερούσαν σε μόρφωση και  ιατρικές γνώσεις. Θεωρούσαν τη λέπρα θανατηφόρα και κολλητική αρρώστια. Γιάυτο και «έδιωχναν» τους λεπρούς μακριά. Οι «κομμένοι», όπως τους έλεγαν, δημιουργούσαν πανικό στους υπόλοιπους και γι αυτό ήταν υποχρεωμένοι να έχουν πάνω τους κουδουνάκι, για να τους ακούν όταν πλησιάζουν.

   Η Σπιναλόγκα, ήταν το «σπίτι» κάθε λεπρού. Από τη στιγμή που κάποιος πήγαινε εκεί ήξερε πως δε θα γυρίσει ποτέ πίσω. Ακόμα και να ήθελαν να το ξεχάσουν, τους το θύμιζε μια επιγραφή, η οποία ήταν στημένη στην είσοδο της Σπιναλόγκας. « Ο εισερχόμενος να αποθέσει κάθε ελπίδα», έγραφε.

   Οι συνθήκες διαβίωσης στη Σπιναλόγκα, ήταν άθλιες, καθώς το μηνιαίο εισόδημα που χορηγούσε η πολιτεία, ήταν πολύ μικρό. Οι άνθρωποι δε μπορούσαν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Με τον καιρό ,όσοι ζούσαν εκεί κατάλαβαν πως έπρεπε να χτίσουν μια καινούργια ζωή, μια καινούργια μικρή κοινωνία. Άρχισαν να δουλεύουν, άνοιγαν μαγαζιά. Ξεκίνησαν μια νέα ζωή και προσπάθησαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα. Κατάλαβαν πως έπρεπε να μάθουν να ζουν με τη λέπρα.

   Η Σπιναλόγκα, είναι πια γνωστή σαν λεπροκομείο και αποτελεί διατηρητέο μνημείο. Πολύς κόσμος την επισκέπτεται, για να αντικρίσει το χώρο που αποτέλεσε το σπίτι των λεπρών. Είναι η γη που κάποτε φιλοξένησε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εξορίστηκαν, αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους, να χτίσουν μια καινούργια ζωή, να «ξυπνήσουν» ξανά μέσα τους την ελπίδα