ΠΑΜΕ ΑΝΔΡΟ!!!

της Βάσιας Μπαρούς

Νησί των Κυκλάδων. Έξι γράμματα.. Το μυαλό μου είχε κολλήσει και δε μπορούσα να τελειώσω το σταυρόλεξο. Το δεύτερο γράμμα Ν.. Ξαφνικά μου ήρθε!! Άνδρος!!! Ναι Άνδρος είναι! Κι ενώ το μόνο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή, ήταν να λύσω το σταυρόλεξο, εικόνες από το πανέμορφο νησί πλημμύρισαν το μυαλό μου. Οι παραλίες, τα ταβερνάκια, τα μικρά χωριά, το πλούσιο πράσινο…

Οι παραλίες.. Οι αγαπημένες μου, τα Πίσω Γιάλια και τα Άχλα. Τώρα πια, τα Πίσω Γιάλια σφύζουν από ζωή. Εδώ και τρία χρόνια είναι οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες και beach bar. Αφού κάνουν όλοι το μπάνιο τους, παίξουν ρακέτες και μαυρίσουν, περνάνε από το beach bar για μια μπύρα, ένα sandwich , μια γρανίτα, μια φρουτοσαλάτα.. Και όταν ο ήλιος πέσει, η μουσική δυναμώνει και ο κόσμος διασκεδάζει χορεύοντας.
Είναι αδύνατον να ξεχάσω τα Άχλα ,αν και έχω πάει μόνο μια φορά! Μία μαγευτική παραλία με γαλαζοπράσινα νερά και άμμο από ψιλό-ψιλό χαλικάκι. Όταν περπατάς εκεί, βουλιάζουν τα πόδια σου. Πίσω από την παραλία βρίσκεται ένα ποτάμι που χύνει τα νερά του στη θάλασσα. Τα Άχλα είναι η πιο απομονωμένη παραλία. Μπορεί κάποιος να πάει με βαρκάκι ή με τζιπ, λόγω των κακοτράχαλων χωματόδρομων.
Οι ταβερνούλες της Άνδρου είναι παραδοσιακές και σερβίρουν νόστιμες specialite. Η Φουρτάλια, είναι το πιο γνωστό παραδοσιακό φαγητό της Άνδρου. Φτιάχνεται με αυγά, πατάτες, λουκάνικα και μυρωδικά. Μερικοί τη φτιάχνουν και με λυράκι (είδος κολοκυθιού). Στη Χώρα της Άνδρου το ζαχαροπλαστείο «Λυγίζος», φτιάχνει τις ωραιότερες πάστες. Οι πιο νόστιμες είναι οι σοκολατίνες, οι νουγκατίνες και οι αμυγδάλου.
Αγαπημένα στέκια το βράδυ είναι ο «Πλάτανος» και η «Νοσταλγία», μικρά ουζερί με παραδοσιακή μουσική. Κόσμος κάθεται ως αργά. Μετά από τα ουζάκια, must είναι το «Cabo del Mar», που είναι και το μοναδικό club στη Χώρα. Ένα μαγαζί με όμορφη διακόσμηση, γυάλινα τραπεζάκια φτιαγμένα με άμμο και κοχύλια, ξαπλώστρες, πέτρινα τραπεζάκια, γκαζόν και μια θέα που βλέπει τη θάλασσα, το βενετσιάνικο κάστρο, την Παναγία Θαλασσινή, προστάτιδα των ναυτικών και τον περιβόητο Αφανή Ναύτη. Ο Αφανής Ναύτης… Ένα άγαλμα που απεικονίζει ένα ναυτικό με το σάκο του να χαιρετάει τα πλοία που φτάνουν στην Άνδρο. Κάθε χρόνο που πάω στο νησί δεν παραλείπω να περάσω από το Ναύτη μας..
Φυσικά, δε θα μπορούσα να παραλείψω το χωριό μου, τις Στενιές. Ένα αρχοντικό χωριό πολλών ναυτικών.. Παρά το πέρασμα των χρόνων, οι κάτοικοί του προτιμούν να το κρατούν παραδοσιακό. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ένα γραφικό καφενείο. Εκεί κάθονται οι ηλικιωμένοι και μιλούν με τις ώρες, παίζουν τάβλι, σχολιάζουν τους περαστικούς. Προχωρώντας προς το βάθος του χωριού, σίγουρα όλοι θα ξεχωρίσουν την Πενταβρυση. Μια πέτρινη βρύση με πέντε στόμια. Ίσως να ακούγεται αναχρονιστικό όμως ακόμα οι γυναίκες πλένουν τα ρούχα τους εκεί. Είναι λες και μπαίνεις σε άλλη εποχή..
Θα σας γυρίσω και πάλι πίσω στη Χώρα, στο πιο ωραίο φούρνο, τον «Κρισίλια». Αν περάσετε από εκεί τις πρώτες πρωινές ώρες, θα δείτε πολλούς ξενυχτισμένους να απολαμβάνουν τις πιο νόστιμες τυρόπιτες, λουκανικόπιτες και πίτσες.
Τελειώνοντας, δε θα άφηνα ασχολίαστο το Πάσχα στην Άνδρο! Την Κυριακή του Πάσχα, στις Στενιές, γίνονται τα λεγόμενα «Μάσκουλα». Αυτοσχέδιοι μηχανισμοί φτιαγμένοι με μπαρούτι και χώμα. Κόσμος μαζεύεται από όλα τα χωριά για να παρακολουθήσει τους τεράστιους εκκωφαντικούς κρότους των μάσκουλων σε συνδυασμό με τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα.
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας πείσω.. Ίσως να είναι μόνο για μένα «η πανέμορφη Άνδρος».. Ίσως γιατί όλα τα βιώματα μου από παιδί, τα πέρασα εκεί.. Όλα αυτά με ταξίδεψαν.. Εσείς? Ταξιδέψατε? Νησί των Κυκλάδων με έξι γράμματα.. Ναι είναι σίγουρα Άνδρος τελικά!!