Tο φαινόμενο Monika!

της Ρένιας Ρηγοπούλου

«Για να βρίσκομαι τώρα σ' αυτή τη θέση, υποθέτω ότι έχει ανοίξει ένας δρόμος που κάπου οδηγεί. Το αδιέξοδο δεν υπάρχει σαν έννοια στη σκέψη μου. Ούτε τα όρια». 

Χειμώνας του 2009, λεωφόρος Κηφισίας στο δρόμο για το σπίτι, η κίνηση αφόρητη και μόνη  μου παρηγοριά το ραδιόφωνο.. 

Αλλαγή τραγουδιού και μια νέα φωνή μου αποσπά τη προσοχή, ωραία μελώδια, ωραίοι  αγγλικοί στίχοι..

…«και κάπως έτσι τελειώνει το δεύτερο ημίωρο της εκπομπής μας με τη Μόνικα Χριστοδούλου και το Οver the Ηill…. » …

Μόνικα Χριστοδούλου?  Δηλαδή είναι Ελληνίδα?

Φθάνω σπίτι και  ψάχνω στο internet  με σκοπό  να μάθω τα πάντα  για αυτή την υπέροχη φωνή  που είχα ακούσει.. ακούω ένα-ένα τα τραγούδια της.. 
το ένα καλύτερο από το άλλο..

Η Μόνικα ήρθε και τάραξε τα μουντά νερά της ελληνικής δισκογραφίας. Έδωσε τη φρεσκάδα του νέου, του ποιοτικού, του εναλλακτικού. Δεν είναι λίγοι αυτοί που χαρακτήρισαν το album της «Αvatar» ως το καλύτερο της χρονιάς. Και δεν έχουν άδικο. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε «ταλέντα» να ξεπηδούν από reality , να κάνουν  επιτυχίες της μίας σεζόν και έπειτα να εξαφανίζονται. Για πρώτη φορά βλέπουμε ένα νεαρό κορίτσι, μόλις  23 χρόνων να γράφει μόνη της τόσο ωραίους στίχους και μελωδίες και να τραγουδά με τέτοιο συναισθηματισμό. Είναι σημαντικό επίτευγμα για ένα νέο καλλιτέχνη να του απονέμεται χρυσός δίσκος για το πρώτο του μόλις cd, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιόδους οικονομικής κρίσης και παρόλο που το κοινό στο οποίο απευθύνεται, οι νέοι,  κατεβάζουν  πλέον μεμονωμένα τραγούδια που τους αρέσουν από το internet.

Αυτό το κορίτσι λοιπόν που το πρωί είναι μια τυπική φοιτήτρια του Μαθηματικού Αθήνας γεννήθηκε στην Αθήνα και όταν ήταν πέντε ετών η οικογένειά της μετακόμισε στην Κόρινθο, μετά στη Λαμία και τέλος, στο Καρπενήσι «Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, που είναι ορθοπεδικός χειρουργός και έπαιρνε συνέχεια μεταθέσεις. Μου άρεσαν όμως οι αλλαγές. Οταν εγκατασταθήκαμε στο Καρπενήσι, ήταν περίεργα στην αρχή. Μικρή πόλη, βουνό, δεν είχαμε συγγενείς. Στην πορεία αγάπησα τον τόπο, μου άρεσε γιατί βρήκα μια φυσική παιδική χαρά εκεί, ήμουν διαρκώς έξω από το σπίτι, πηγαίναμε εκδρομές, έπαιζα ποδόσφαιρο, γράφτηκα στο ωδείο της πόλης... Μέχρι τα δεκάξι μου χρόνια δεν ήξερα τι θα πει ηλεκτρονικός υπολογιστής. Ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν πάντα εκτός σπιτιού».  Από την εφηβική της κιόλας ηλικία άρχισε να τραγουδά στο συγκρότημα του μεγαλύτερου αδερφού «Σερπεντάιν» ο οποίος σπούδαζε στη Πάτρα. Έτσι αναγκαζόταν τα σαββατοκύριακα να ταξιδεύει στη Πάτρα για τις πρόβες και τα lives. Γρήγορα, όμως, απογαλακτίστηκε για να φτιάξει τα δικά της τραγούδια με μελαγχολικούς στίχους να μιλούν με τρόπο ασυνήθιστο για συνηθισμένα θέματα της ηλικίας της, για ένα αγόρι που την άφησε ή το πώς πέρασε ένα βράδυ που βγήκε έξω. 
 «Εχω επηρεαστεί, κυρίως, από την ξένη μουσική γιατί αυτή άκουγα από μικρή. Πήγαινα στο Δημοτικό ακόμα όταν έβαζα στο πικάπ το Let It Be των Μπιτλς. Μεγάλωσα με τα ακούσματα των γονιών μου και του μεγάλου μου αδελφού. Από την ελληνική μουσική θα έλεγα ότι μόνο το Ρεμπέτικο του Ξαρχάκου μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση. Τόσο γεμάτος και ψυχεδελικός ήχος. Ούτε οι Πινκ Φλόιντ μπορούν να το φτάσουν! Στο Λύκειο πέρασα και μια φάση Χατζηγιάννη, τον οποίο ομολογώ πως παραδέχομαι. Εχει ταλέντο, είναι έξυπνος και αυτάρκης μουσικά».

Το εντυπωσιακό είναι ότι όλη αυτή η επιτυχία έγινε σιγά-σιγά καθώς αρχικά έγινε γνωστή από τη γενιά του MySpace ενώ πολύ αργότερα επέλεξε να εμπιστευθεί τον πρώτο της δίσκο στα χέρια της δισκογραφικής εταιρείας Archangel. «Δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνη. Δεν ξέρω τον τρόπο και δεν έχω χρόνο. Πρέπει να κάθομαι όλη μέρα μπροστά σ’ έναν υπολογιστή. Βέβαια, επέλεξα μια μικρή δισκογραφική εταιρεία, γιατί ένιωσα οικεία με τους ανθρώπους της και γενικά έδειξαν να συμφωνούν και να διαφωνούν στα ίδια πράγματα με μένα. Μου έγινε πρόταση και από μια μεγάλη εταιρεία, αλλά μόλις άκουσα ότι θέλουν να με κάνουν ringtone, άλλαξα γνώμη».

 Ηλεκτρισμός, αληθινό αίσθημα, φολκ αναζητήσεις και πλούσιες ενορχηστρώσεις. Δεν κυκλοφορούν στο εξωτερικό πολλοί δίσκοι σαν το «Avatar» ή το «Εxit». Η Μόνικα ήρθε για να μείνει και είμαι σίγουρη πως θα συζητάμε για πολύ καιρό ακόμα γι΄ αυτήν..

Επισυνάπτω τα δύο αγαπημένα μου τραγούδια της..